* طرح هاي گرافيكي:

فهم آمار و ارقام از طريق كلي، دشوار است. به همين علت است كه با استفاده از طرح هاي گرافيكي روي صفحه تلويزيون تلاش مي شود امار و ارقام مفهوم شوند. بهره گيري از مثال هاي روزمره براي ارائه اطلاعات آماري، انها را براي مخاطبان عام و غير متخصص قابل فهم تر مي كند. مردم واقعاً نمي توانند درك درستي از اعداد نجومي داشته باشند، لذا به دنبال راههايي باشيد كه با استفاده از آنها بتوانيد تاثير اين ارقام را در زندگي روزمره مردم نشان دهيد. مثلاً بگوييد از يك بودجه چقدر به هر نفر،يك زن يا يك مرد يا يك كودك در كل كشور، اختصاص داده مي شود.

براي اين كار مي توانيد از ابزارهاي زير استفاده كنيد:

۱- كلام (ذكر نام افراد يا منابع نقل قول)

۲- نمودارها

۳- نقشه ها

۴- طرح ها

۵- بريده جرايد. (ص۹۱)

 

* يادتان باشد كه از پيچيدگي در طرح گرافيك پرهيز كنيد، چون صفحه تلويزيون بسيار كوچك است و كيفيت گيرنده هايي كه مردم در خانه هاي خود دارند، از كيفيت گيرنده هاي حرفه اي نازل تر است.البته امروزه چنين نيست. (ص۹۲)

* انيميشن به پويايي برنامه كمك مي كند و باعث جذابيت و تقويت تاثيرگذاري پيام مي شود. وقتي مي خواهيد اعداد و ارقامي را ارئه كنيد مي توانيد با اضافه كردن نكاتي مكثل جلوه هاي صوتي، مثلاً صداي يك صندوق دريافت و پرداخت پول ، بر قدرت تاثير آمار و ارقامي كه ارائه مي دهيد ، بيفزاييد. (ص۹۲)

 

* هنگام گردآوري اطلاعات و ارزيابي شركت كنندگان در برنامه،بايد به مكان ضبط برنامه هم فكر كنيد.گاهي داستان و گاهي قالب برنامه، مكان ضبط را تعيين و مشخص مي كنند كه آيا برنامه استوديويي است يا در فضاهاي بيروني شكل خواهد گرفت.

كساني كه با آنان در ارتباط هستيد ، ممكن است بتوانند مكان هاي مناسبي را پيشنهاد كنند. در مجموع ، آنان بيشتر از شما از موضوع برنامه اطلاع دارند، لذا استعلام از آنان ممكن است. (ص۹۷)

 

* مطلوب آن است كه كارگردان و تصويربردار، نه تنها به منظور سنجش تناسب آن مكان با نماهايي كه برداشته خواهد شد،براي ارزيابي امكانات، مكان ضبط برنامه راببينند. اگر نمي توانند اين كار را بكنند، احتمالاً اين وظيفه پژوهشگر خواهد بود كه به ان مكان برود و گزارشي تهيه كند.

يادداشتهايي كه از مكان ضبط تهيه مي شود بايد با عكس ها يا تصاوير يك دوربين ويديويي كوچك همراه شود. اين تصاوير الصاقي، به كارگردان اجازه مي دهد تا تصوري از نماهاي بالقوه پيدا كند. با وجود اين، اين گزارش بايد شرح كاملي از امكانات را (چيزهايي كه ممكن است مستقيماً در برنامه ديده نشوند، اما در آسايش و سلامت اعضاي گروه و مشاركت كنندگان بسيار موثرند) در بربگيرد.(ص۹۸)

 

* انجام دادن عمليات فيلمبرداري، تقريباً در همه جا ، مستلزم اخذ مجوز از بعضي افراد و موسسات است.

حتي اگر قرار نيست پولي براي استفاده از مكان مورد نظر پرداخت شود، بايد قراردادي براي اين كار امضا شود تا مطمئن شويد بيمه برنامه، هر اتفاق يا آسيبي را كه ممكن است در محل به وجود بيايد، جبران مي كند.

امضاي قرارداد از تغيير عقيده مالك جلو گيري مي كند.(ص۹۹)

 

* پليس، حتماً ، بايد از هر نوع فعاليت فيلمبرداري و جزييات آن آگاه باشد. اگر برنامه مشتمل بر بازسازي اتفاقي شبيه دزدي است، موضوع بسيار پيچيده مي شود. مهم نيست حضور گروه فيلمبرداري تا چه اندازه آشكار است، هميشه شهروند خوبي پيدا مي شود كه پليس را از وقوع جرم مطلع مي كند.(ص۱۰۱)

 

* اطمینان حاصل كنيد كه همه از ماجرايي كه قرار است اتفاق بيفتد آگاهي دارند و بدون اغراق درباره معايب . مخاطرات هشدار لازم را بدهيد. اين كار را مي توان به طرق مختلف، از انداختن يك يادداشت در خانه همسايگان گرفته تا يك جلسه عمومي در صورتي كه همكاري دراز مدت ساكنان محل مورد نياز است ، انجام داد. (ص۱۰۱)

 

* زماني كه ضبط برنامه، خواه در استوديو و خواه در مكان ديگر شروع مي شود، نقش پژوهشگر در اين مرحله، نظارت بر آنچه واقع مي شود خواهد بود. علاوه بر اين، پژوهشگر بايد مراقب باشد چه تغييراتي مي توان يا بايد در فرآيند پيشرفت برنامه ايجاد كرد. در برابر تحولات چه واكنش هايي بايد انجام داد، و نيز با تلاش هاي مرسوم بايد هر كاري را كه به روان كردن امور ضبط كمك مي كند انجام دهد.با وجود اين، در برنامه هاي زنده يا زمان گزينش مصاحبه شونده ها و آماده كردن آنان براي، مثلاً انعكاس افكار عمومي،پژوهشگر نقش فعال تري دارد. (ص۱۰۷)

 

 

منبع :

چتر، كتي،(1388)، راهنماي تحقيق براي توليدات رسانه اي، ترجمه: دكتر عبدالله گيويان، تهران؛ انتشارات دانشكده صداوسيما.